Επιτέλους μέτα από 3 χρόνια κατάφερα να ξαναμπώ σε πίστα!
Δεν έχω καθόλου εμπειρία. Μόνο ένα ολοήμερο track day καθημερινής (=7-8 sessions) στα Μέγαρα το οποίο έβγαλα με 4η μόλις είδα πώς γίνανε τα λάστιχα μετά το πρώτο session
Μπήκα
χθες σήμερα (έδιτ: καλά, το μυαλό είναι ακόμη στην πίστα και βρέχεται) στο circuit Carole (http://circuit-carole.com). Σε διαστάσεις είναι κάτι σαν τα Μέγαρα, αλλά σε υποδομές είναι κανονική πίστα. Και μόνο ένα 1m x 3m μπάλωμα-στο-περίπου σε όλη την πίστα.
Μία μικρή περίληψη για αυτούς που βαριούνται τα πολλά:
* Μας τα χάλασε άσχημα η ανωμαλία του καιρού (ήλιος, βροχή, ήλιος, βροχή, ήλιος, βροχή).
* Τα μισά μηχανάκια ήταν gsxr.
* Πολλές πτώσεις και ευτυχώς όλες ανώδυνες όσο έμεινα (κυρίως χάσιμο μπροστινού στα φρένα).
* Ήμουν ακόμη ένα κινητό εμπόδιο στην πίστα και μου δώσανε και φωσφοριζέ γιλέκο για να κάνω μπαμ από μακριά.
* Έμεινα 2.5 ώρες και κατάφερα να συμπληρώσω γύρω στα 40κάτι χιλιόμετρα (περίπου 20 γύροι - με πίτα αλάδωτη)
* Το μόνο που πλήρωσα ήταν η βενζίνη που έκαψα
Και να τα πάρουμε από την αρχή.
Εδώ και 2 χρόνια ακριβώς μένω στο Παρίσι, αλλά δυστυχώς απειροελάχιστες οι παρέες και (στατιστικά αναμενόμενο) δε συμπεριλαμβάνεται κανένας συντρελαμένος μηχανόβιος.
Από τις πρώτες μέρες προσπάθησα να δω τί παίζει με τις πίστες μιας και υπάρχουν αρκετές τριγύρω.
Πρώτα γράφτηκα στο αντίστοιχο γαλλικό forum αλλά φυτοζωεί και το 99% των καινούργιων θεμάτων έχει να κάνει με ομαδικές παραγγελίες για go pro κτλ. στα οποία τα πρώτα πέντε posts είναι "έχω και δε με ενδιαφέρει".
Μετά ήρθε η σειρά του μεσιέ google αλλά με τα λίγα γαλλικά που ήξερα (και την άθλια βοήθεια από το google translate) κατάλαβα πως είναι πανάκριβα και πως χρειάζεται η άπειρη γραφειοκρατία:
* 100 με 200 ευρώ για track day (για σοβαρή πίστα π.χ. Le Mans ή Magny-Cours).
* Track day = στην καλύτερη 4 sessions
* Για σοβαρή πίστα πρέπει να αφιερώσεις ΣΚ με ξενοδοχείο γιατί σου βγαίνει πολύ φτηνότερα.
* Χρειάζεται ετήσια άδεια (licence) και εγγραφή σε σύλλογο αγωνιζομένων (a.k.a. χαρτούρα από γιατρό, οφθαλμίατρο, φωτογραφίες, μεταφράσεις...)
* Ειδικό επιπλέον αγωνιστικό ασφαλιστήριο (να καλύπτει τραυματισμούς κτλ)
Και να σημειώσουμε πως βρέχει τις περισσότερες από τις μισές μέρες το χρόνο.
Τελικά μιας και βελτιώθηκαν τα γαλλικά μου, πριν ένα μήνα περίπου κατάλαβα πως υπάρχει μια μονοήμερη ασφάλεια για τους περιστασιακούς τύπους που δε θέλουν να βγάλουν την ετήσια άδεια και να γραφτούν σε σύλλογο. Τη συμπληρώνεις online (http://passcircuit.fr), την εκτυπώνεις και πληρώνεις στην πίστα τη μέρα που θα πας.
Βουρ λοιπόν αυτόματα στο site της Carole (που είναι 40 km μακριά) και βλέπω πως είχε "Week-end Gratuit" αυτό το ΣΚ. Gratuit σημαίνει δωρεάν. Το είχα δει για πρώτη φορά πριν πολλούς μήνες και λέω "ρε λες;" και τους στέλνω email να ρωτήσω "ρε λέτε;" και με γράψανε κανονικά. Μάλλον δεν το ρώτησα αρκετά ευγενικά.
Οι μέρες πλησιάζουν και όλη τη βδομάδα βροχές και καταιγίδες (αφού babis k8 + σύζυγος πήρανε τη λιακάδα μαζί τους φεύγοντας). Τέλος πάντων το πήρα απόφαση, εκτυπώνω ένα pass-circuit και λέω "αφού έχω όλα τα χαρτιά, θα πάω και ό,τι γίνει".
Από το πρωί ψιχάλιζε, αλλά η πρόγνωση έλεγε βελτίωση το απόγευμα.
Εκκίνηση στις 14:00, οπότε σκάω μύτη εκεί στις 13:10 (να πάω και νωρίς για να προετοιμάσω ψυχολογικά το μηχανάκι). Ήδη καμιά δεκαριά πολεμικά και καμιά τριανταριά πολιτικά μηχανάκια ήταν εκεί και τα αφεντικά τους περίμεναν τη γραμματεία να ανοίξει.
Περίπου 10 άτομα προσωπικό, ένα βανάκι-φορείο μηχανών και φώτα επικοινωνίας σε κάθε άκρη της πίστας αντί για κακοπληρωμένους σημαιοφόρους να ξεροσταλιάζουν στον ήλιο.
Ανοίγει η γραμματεία περίπου στις 13:30 και κάνουμε όλοι ντου να προλάβουμε (αλλά με ευγένεια μιας και βρισκόμαστε στη χώρα του σαβουάρ-βιβρ). Ούτε ένα "Ρε μλκα!" δεν ακούστηκε! Τότε μας πιάνει η πρώτη καλή βροχή και αυτομάτως οι χαρούμενες φάτσες μας μετατρέπονται σε ξενερωμένες.
Έρχεται και η σειρά μου, τους λέω "Έλληνας και ελληνικό μηχανάκι" και περιμένω να πέσει το άκυρο στα μούτρα. Βλέπουν όλα τα χαρτιά, ελέγχουν εξοπλισμό και όλα κομπλέ!
Και δε μου ζητήσανε το pass-circuit! Χμμμ... Ενδιαφέρον ακούγεται... Ρωτάω αν το θέλουν και τελικά τα γραφειοκρατικά με τις licence και τους γιατρούς και τους συλλόγους αφορούν μόνο τους Γάλλους. Ξένος με ξένο μηχανάκι = τουρίστας = free pass για να μας ξανάρθει.
ΩΡΕ! Αυτά είναι! Θα δώσουμε πόνο τελικά!
Πάρε κι άλλη βροχή...
Μέχρι τις 14:00 φυσούσαμε όλοι μαζί για να διώξουμε τα σύννεφα, ανεβάσαμε σε ένα λοφάκι δύο τεράστιους που φυσούσαν με την όπισθεν, θυσιάσαμε ένα βατραχοπόδαρο στον Τουτατίς και κάναμε like σε όλα τα posts του Πανοραμίξ στο facebook.
Μπορεί να πιάσανε τόπο τα κλικς και οι φακιές γιατί μπαίνουμε πρώτοι για πρώτο session και έχει να πέσει ψιχάλα 20-25 λεπτά.
Το οδόστρωμα κατάμαυρο και βρεγμένο οπότε λέω σεμνά τους τρεις πρώτους γύρους. Μέχρι να συμπληρώσω γύρο, μου ρίχνει γύρο ένα cbr 1100 xx με μπαγαζιέρα... Ρε παν καλά αυτοί;
Μετά τους τρεις γύρους το ψιλο-άνοιξα. Είχα καλύψει με ταινία το ταχύμετρο και δεν ξέρω πόσο γρήγορα πήγαινα, αλλά στις δύο ευθείες που έχει προλάβαινα να κοφτιάσω την τρίτη, οπότε ένας γρήγορος ίσως να μισογέμιζε και τετάρτη. Τελευταία φορά που κόφτιασε η τρίτη μου ήταν στα βουνά της Τρίπολης πριν 2.5 χρόνια...
Πάρε κι άλλη βροχή...
Σε κάποια φάση παράλληλα με τη βροχή φύσαγε τόσο δυνατά που το νερό στο οδόστρωμα έκανε κύματα και ο αέρας μου άλλαζε τη γραμμή και λέω "εντάξει αυτό ήταν, βγαίνω και τον Αύγουστου θα ξανάρθω".
Mεγάλο ξενέρωμα.
Βγαίνω έξω, βγάζω κράνος και αρχίζω να ετοιμάζομαι για να την κάνω.
Και ακούγεται ένα πέσιμο στα 300-400 μέτρα, στο τέλος μίας από τις ευθείες (είχε τοιχάκι ενός μέτρου περίπου ανάμεσα και δε φαινόταν καλά)...
Και ακούγεται ένα σύρσιμο για 2-3 δευτερόλεπτα (που μου φάνηκαν για μισάωρο)...
Και βλέπω ένα άσπρο πράγμα να πετάει...
Και μετά ο θόρυβος από το σταμάτημα στα χαλίκια. "Αυτό ήταν" λέω.
Περιμέναμε και τελικά το άσπρο πράγμα ήταν ένα R6 και όχι άνθρωπος.
Και ευτύχως ο άνθρωπος γύρισε περπατώντας. Ένας πιτσιρικάς 15-16 χρονών! Δηλαδή από τη μία πάλι καλά που τα νερά μειώσανε την τριβή. Η στολή του είχε μόνο λάσπες από τα χαλίκια. Ούτε μία γρατζουνιά δεν πρόσεξα!
Το R6 μάλλον τη γλίτωσε. Από το λίγο που το είδα μόνο το τελικό είναι για πέταμα και clip-ons και ζελατίνα ξεμείνανε κάπου στην πίστα. Το πλαίσιο και τα πιρούνια του μπροστινού δεν είχαν γρατζουνιά. Και ύστερα αδειάσανε γύρω στα 2-3 κιλά χαλίκι από το fairing.
Ο πιτσιρικάς ήταν μάλλον φάση προ-επαγγελματικού επιπέδου γιατί το πήγαινε τάπα, με πολυεστέρες και βρόχινα λάστιχα και ήταν μαζί του πατέρας και αδερφή (υποθέτω) με ένα φορτηγάκι-συνεργείο (όπου είχε αρκετά μαραφέτια μέσα για να συναρμολογήσεις τον παλιό Robocop για να σκοτώσει τον καινούργιο και όλους τους συντελεστές της ταινίας).
Σχεδόν 2 sessions πρόλαβα όλα κι όλα.
Βασικά η πίστα είναι μικρή και με δύο ευθείες, οπότε δε μένουν περιθώρια για αρκετές στροφές. Αλλά καταφέρανε να στριμώξουν μια καλή δεξιά στροφή όπως αυτή του τερματισμού στα Μέγαρα, αλλά ίσως και διπλάσια σε μήκος (προλάβαινα να κοφτιάσω τη δευτέρα, ενώ στα Μέγαρα ούτε για πλάκα, από όσο θυμάμαι) και μετά ακολουθεί η μία από τις δύο ευθείες. Έχουνε και ένα δύσκολο s-άκι, που όταν έβρεχε για τα καλά (= στο εσωτερικό των κλειστών στροφών μαζευόταν νερό) μπορεί και να το περνούσα πιο γρήγορα περπατώντας.
Έπεφτε κόσμος κάθε 10 λεπτά (και προφανώς διακοπή για να βγουν όλοι έξω, για να μπει το βανάκι-φορείο να μαζέψει μηχανή και οδηγό, για να ξαναμπούμε).
Προσωπικά και χωρίς να οδηγώ υπερβολικά (ούτε καν μέτρια, απλά τριγυρνούσα) το πίσω φρένο μπλόκαρε 2 φόρες στο τέλος των ευθειών και σε μία στροφή μου πέταξε κώλο. Πιο άνετα θα ένιωθα αν ένας γιατρός μου έκανε εξέταση προστάτη...
Αλλά και η χειρότερη πίτσα στον κόσμο παραμένει πίτσα, οπότε τώρα αρχίζω να ψάχνω για πολυεστερικά και χοντρική παραγγελία ελαστικών

Αύριο θα ανεβάσω φωτογραφίες και βίδεα από παλιότερη φορά που βρέθηκα στην πίστα ως θεατής.
Τώρα πάω να γιορτάσω τη σωματική και gixxerική μου ακεραιότητα με γαλλικό κρασί και τυριά που μυρίζουν ποδαρίλα(ς).
