Απίστευτο συμβάν, που όμως μου έτυχε....

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, κάτι που μου έτυχε στον δρόμο και πραγματικά ένιωσα τόσο "μικρός". Δεν μπορώ να περιγράψω πως ένιωσα.......

Επαρχιακός δρόμος και λίγο πολύ γνωριζόμαστε με τους ανθρώπους από γύρω περιοχές.

Σταματάω στο φανάρι και βλέπω δίπλα μου ένα φορτηγάκι και τον οδηγό να προσπαθεί να μου πει κάτι, αλλά να μην τον ακούω.

Γύρω στα 50 χρονών ο οδηγός.

Κατεβάζει το παράθυρο του, ανεβάζω και εγώ την ζελατίνα του κράνους και ακολουθεί η συζήτηση:

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Ωραία μηχανή! Πολύ ωραία, αλλά εγώ έχω καλύτερη".....

ΕΓΩ: "Όλες ωραίες είναι αδερφέ!"

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Η δικιά μου είναι πιο όμορφη"

(Νόμιζα πως μου έκανε πλάκα, αλλά συνέχισα να του μιλάω πολύ ευγενικά)

ΕΓΩ: "Είμαι σίγουρος πως έχεις ωραία μηχανή! Τι μηχανάκι είναι"?

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Είναι σαν το δικό σου και το έχω σε κομμάτια"

(Δεν καταλαβαίνω και πολλά από την μέχρι τώρα συζήτηση)

ΕΓΩ: "Σε κομμάτια? Δηλαδή?"

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Δεν με κατάλαβες? Λέγομαι ...................... και είμαι ο πατέρας του .................... που σκοτώθηκε στον δρόμο πιο κάτω, πριν από ένα χρόνο.................

Παύση......

Δεν μίλησα, δεν είπα τίποτα.

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Να προσέχεις" και μου κάνει νεύμα με τα χέρια του "σιγά - σιγά, να κόψω ρυθμούς.



Πραγματικό συμβάν, μου έτυχε πρόσφατα και το γνώριζα το παλικάρι που σκοτώθηκε, όπως και το συμβάν εκείνο.

Αφού συνέβη αυτό, έφυγα σαν (συγνώμη για την έκφραση) χεσμένος από το φανάρι και τα συναισθήματα μου ήταν πολύ μπερδεμένα, περίεργα, απερίγραπτα.

σε ενα τετοιο περιστατικο δε νομιζω οτι υπαρχουν λογια για τους ανθρωπους που εχουν μεινει πισω !
Πραγματικα ο Θεος να τους δινει δυναμη !

με το που το διαβασα ανατριχιασα. για σκεψου να μην εδινες δημασια σε αυτα που σου ειπε και να σου τυχαινε κατι? κατι σας αγγελικη παρεμβαση ηταν αυτο.

αστα χεστα.....

ripper έγραψε:

με το που το διαβασα ανατριχιασα. για σκεψου να μην εδινες δημασια σε αυτα που σου ειπε και να σου τυχαινε κατι? κατι σας αγγελικη παρεμβαση ηταν αυτο.

Αυτό ακριβώς ένιωσα. Ρίγη με διαπέρασε και ανατριχίλα, μόλις κατάλαβα τι γινόταν και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, προτού να ξεκινήσω ακόμη από το φανάρι, θυμήθηκα το παιδί και έμοιαζαν μάλιστα αρκετά.

ενα παρομιο συμβαν ετυχε σε μενα. πριν χρονια δουλευα σε μια διαφημιστικη εταιρια και επρεπε να παω κατι κασσετες σε ενα ραδιοφωνικο σταθμο, παντα ακολουθουσα την ιδια διαδρομη,οταν μια μερα ειπα να την αλλαξω τρακαρα. εσπασα ωμο,κλειδα,ραγησα πλευρα,εβγαλα τον ωμο και ραγισα το κοκκαλο του μπρατσου.

k8 600 kk έγραψε:

σε ενα τετοιο περιστατικο δε νομιζω οτι υπαρχουν λογια για τους ανθρωπους που εχουν μεινει πισω !
Πραγματικα ο Θεος να τους δινει δυναμη !

και ιδικά για τούς γονείς τι δύναμη και μ@λακίες έχουν "τελιώσει" οι άνθρωποι!!

φαντασου πως ενιωθε αυτος ο ανθρωπος..

πο ρε φιλε ανατριχιλα! πολυ περιεργη κατασταση!!

τα πολλα λογια ειναι φτωχια :( :( :(

Παιδια τα χουμε ξαναπει θα το φωναζω κ θα το λεω ο δημοσιος δρομος δεν ειναι για να ξεσπαμε με τερμα γκαζι ειδικα στα μηχανακια αυτα.ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπον σε ολους κ αν θελετε να ξεδινετε μονο πιστα το εξω ξεχαστετο...ΔΕΝ αξιξει για μια μαλακια της στιγμης να τυχει ενα παραδειγμα οπως το παραπανω.Προσοχη λοιπον στους δρομους κ ιδιαιτερα στα κουτια

ασχημα πολυ ασχημα πραγματα.εχω χασει φιλο και εχω αλλους δυο νοητικα αρρωστους εκει να δεις δυναμη οι γωνεις

Οντως κατι τετοιες στιγμες δεν περιγραφονται τα συναισθηματα που νιωθεις!

χωρις λογια...