Ε λοιπόν, σήμερα που βρήκα χρόνο, να σας διηγηθώ για την ημέρα που άλλαξα κατηγορία
Μπήκα με πολλά σε τυφλή στροφή (τη έχω δει γρήγορο και στριφτερό κομμάντο), αποδείχτηκε ύπουλη και χρειάστηκε να γείρω τόσο πολύ που έφαγα low-side.
Όποιος έχει όρεξη και δε βαριέται μπορεί να διαβάσει και λεπτομέρειες.
ΑποτίμησηΝομίζω πως ήταν μία από τις πιο τυχερές σαβούρες που έγιναν ποτέ.
Ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές: Η στολή, το αριστερό μανιτάρι και ψιλοαρκετά το αριστερό καπάκι του κινητήρα.
Και μια καλή μελανιά στον αριστερό γοφό έτσι για να λέμε.
Το συμβάνΞεκίνησα πριν 3-4 βδομάδες να κάνω τη διαδρομή από Παρίσι για Λυόν, όπου θα βρισκόμασταν με δύο φίλους για το ΣΚ. Μετά από σχεδόν 500 km, και φτάνοντας στη στροφή που φαίνεται στο χάρτη, πρέπει να πήγαινα με καμιά 80 - 90.
Η κίνηση των αυτοκινήτων να ήταν περίπου διπλάσια από αυτήν που έχει η φωτογραφία του δορυφόρου.
Πριν τη στροφή λοιπόν και κάτω από τη γέφυρα που φαίνεται κατέβασα μία ταχύτητα, για να κόψω φόρα, αφού είδα πως έρχεται στροφή.
Λίγο μετά τη γέφυρα και αφού είδα πως η στροφή κλείνει κι άλλο, κατέβασα άλλη μία ταχύτητα (μάλλον 2α ή 3η).
Και αρχίσαν τα καλά
Αρχίζει η στροφή να κλείνει κι άλλο, έξοδος να μη φαίνεται και να έχω γείρει αρκετά για δεδομένα δρόμου...
Γέρνω κι άλλο, γέρνω κι άλλο, γόνατο δεν έβγαλα, δεν ξέρω αν θα βοηθούσε, αλλά εκείνη την ώρα το μόνο που σκεφτόμουν είναι το τρυφερό τετ-α-τετ με τις μπαριέρες που πλησίαζαν
Τελικά σκέφτομαι "την πατήσαμε μεγάλε" και γέρνω όσο πάει, σχεδόν αμέσως χάνω το μπροστινό πολύ απαλά, ακολουθεί το πίσω μέρος και λέω "φτου" και αρχίζουμε να σερνόμαστε μαζί με το gixxerάκι.
Μετά από μερικά μέτρα σταμάτησε το σύρσιμο. Ευτυχώς είχε αρχίσει να ανοίγει η στροφή πλέον, είχα βγει τέρμα δεξιά στη στροφή και ούτε στούκαρα πουθενά, ούτε και με καβάλησε κανένας από πίσω.
Κατευθείαν σκέφτομαι να σβήσω τον κινητήρα, αλλά με το που απλώνω το χέρι, σβήνει μόνος του.
Σηκώνομαι και βλέπω έναν πιτσιρικά με αυτοκίνητο που σταμάτησε και μου λέει "πάω να κάνω νόημα να κόψουν αυτοί που έρχονται" (ή τέλος πάντων αυτό κατάλαβα πως είπε).
Με την τέταρτη προσπάθεια κατάφερα να σηκώσω το gixxerάκι, το πάω στην άκρη και εκείνη την ώρα είχε σταματήσει και ένα παιδί με ένα b-king (οι suzukάκηδες τα καλύτερα παιδιά
) και με ρωτάει αν είμαι καλά, αν έχω ασφάλεια και τέτοια.
Πάμε και οι δύο στην άκρη, ο πιτσιρικάς με το αυτοκίνητο φεύγει και κοιτάμε για ζημιές το μηχανάκι, αφού έβγαλα το κράνος και το έλεγξα για χτυπήματα (που μπορεί να μην κατάλαβα).
Εκτός από το μανιτάρι εκείνη την ώρα δεν είδαμε τίποτα, οπότε δοκιμάσαμε να το βάλουμε μπρος, αλλά τίποτα.
Είπαμε να πάρουμε την αστυνομία για να δώσουνε λύση με γερανό, μας είπανε σε 5 λεπτά θα έρθουμε, οπότε περιμέναμε.
Στο ενδιάμεσο, χωρίς υπερβολή, κάθε 10 δευτερόλεπτα περνούσε και ένα αυτοκίνητο με τα λάστιχα να στριγκλίζουν. Εκεί που σταμάτησα είχε και σπασμένα γυαλιά από αυτοκίνητο, οπότε η στροφή πρέπει να είναι χρυσορυχείο για ασφαλιστικές και συνεργεία...
Και λέω να τηλεφωνήσω και στον ένα φίλο μου για να μη με περιμένουν, αφού θα αργήσω να ξεμπλέξω με αστυνομία και οδική βοήθεια.
Και εκεί που περιμένω να το σηκώσει, γυρνάω τριγύρω και βλέπω στα 100 μέτρα το ξενοδοχείο που μένει ο φίλος μου και θα έμενα και εγώ το βράδυ!
Και μένω στήλη άλατος! Μετά από 500 km σαβουριάστηκα 100 m από τον προορισμό... Αν είναι να γίνει, θα γίνει...
Σηκώνει το τηλέφωνο ο φίλος μου και του λέω: "Είμαι καλά, δεν έπαθα τίποτα, έπεσα με τη μηχανή έξω από το ξενοδοχείο, περιμένω αστυνομία, θα σε πάρω όταν ξεμπλέξω, αν θες έλα, είμαι στα 100 μέτρα εκεί που έχει έναν κόμβο για τον περιφερειακό, βλέπω το ξενοδοχείο από εδώ που είμαι".
Και ο φίλος μου νόμιζε πως του κάνω πλάκα για να κατέβει από το δωμάτιο: "Καλά, καλά κατεβαίνω".
Αλλά, κατέβηκε και δε με βρήκε, ξαναμιλάμε στο τηλέφωνο και ήρθε και μας βρήκε στο σημείο της σαβούρας.
Τέλος πάντων, μετά από 15 λεπτά αναμονής, police δεν είχε εμφανιστεί, αλλά κάθε 2-3 λεπτά προσπαθούσαμε να βάλουμε το gixxerάκι μπρος και τελικά πήρε.
Το άφησα λίγα λεπτά να δουλέψει, ο ήχος ακουγόταν μια χαρά, τίποτα δεν έσταξε, καπνός δε βγήκε, θερμοκρασία ανέβασε φυσιολογικά, οπότε λέμε "φύγαμε".
Πήραμε πάλι την αστυνομία για να μην έρθουν, χαιρετιστήκαμε με το b-kingάκια και εξαφανιστήκαμε.
Όπως φαίνεται στη φωτογραφία, στο κόκκινο βέλος είναι εκεί που νομίζω πως σταμάτησα να σέρνομαι, με πορτοκαλί είναι το κομμάτι που νομίζω πως σύρθηκα και στο (Α) είναι το ξενοδοχείο.
ΜέλλονΉδη άλλαξα τα μανιτάρια. Έβαλα yoshimura, οπότε πήρε και τουλάχιστον 3-4 άλογα το μηχανάκι :P
Για την ιστόρια το προηγούμενο μανιτάρι ήταν evotech και τα άξιζε τα λεφτά του με το παραπάνω
Και πήρα τα μανιτάρια τροχών και τις προστασίες κινητήρα που έδινε ο φίλος ο tzortzinos και τέλη Μαΐου θα μπουν και αυτά στο μηχανάκι, έτσι για την επόμενη σαβούρα (που ελπίζω να με βρει σε πίστα :P).
ΕπίλογοςΑκόμα δε μπορώ να πιστέψω πόσο φτηνά τη γλύτωσα και πόσες διαφορετικές καταλήξεις μπορεί να είχε η σαβούρα.
Πιστεύω πως ο καλύτερος εξοπλισμός που μπορούμε να πάρουμε είναι τα σχολεία οδήγησης. Μέσα στη στροφή δεν πάτησα καθόλου φρένο και νομίζω πως είναι το μόνο που με γλύτωσε από τις μπαριέρες.
Ελπίζω το πάθημά μου να γίνει μάθημα και σε άλλους, είναι πολύ κρίμα να κλαίμε για πράγματα που μπορούμε να αποφύγουμε.
![[alex]](https://2img.net/u/3415/60/57/36/avatars/1370-73.jpg)
Θέμα: Υπάρχουν δύο κατηγορίες μοτοσυκλετιστών. Αυτοί που έπεσαν και αυτοί που θα πέσουν. 
Το άλλο καλό είναι ότι κοιτούσες το εσωτερικό της στροφής και ακόμα και αν έφυγες από low, είναι πολύ καλύτερα από το να καρφωθεί το βλέμμα στην μπαριέρα, να σηκώσεις προσσπαθώντας να φρενάρεις πανικόβλητος και με τα χέρια ντουβάρια! 
